zondag 12 augustus 2012

Oorbellen

Een van de eerste dingen die ik voor Bibian kocht in mijn pogingen indruk op haar te maken, was oorbellen. Geen gouden, zoals je die bij Surinaamse juweliers vindt, daar hield ze niet van – en ik ook niet trouwens – maar altijd van zilver. Niet groot en protserig, maar van simpel, sierlijk smeedwerk, met of zonder een druppel Onyx of Lapis Lazuli. Die allereerste oorbelletjes zijn er nog steeds, in een rood fluwelen Antwerps juwelenzakje in een kast in de slaapkamer.
In de jaren daarna heb ik nog vele oorbellen voor Bibian gekocht. Op elke vakantie wel één of meerdere paren, maar ook in Amsterdam, vaak bij de Headshop, een hele ‘foute’ toeristenwinkel in de Damstraat waar ze toch wel mooie bellen verkopen.
Oorbellen en bloemen zijn wat mij betreft ideale ‘tussendoor’ kadootjes.
Ook Lulu had al jong een fascinatie voor bellen en wilde gaatjes. Toen ze vijf werd nam ik haar mee naar een chique juwelier in de Cornelis Schuyt. Mij werd gemaand haar stevig vast te houden. Toen de man hoofdschuddend en met onvaste hand een gaatje wilde gaan schieten zag Lulu er vanaf. Ik ben meteen met haar naar een juwelier bij de Albert Cuypmarkt gefietst waar een stevige Surinaamse matrone Lulu meer vertrouwen inboezemde. Ze gaf geen kik, niet links en niet rechts, koos voor roze bloemetjes en verklaarde dat ze over een jaar pas ‘echte’ hangers wilde. Die waren nu immers nog te zwaar voor haar kleine oortjes.
Kort voor Bibian dood ging heb ik met vriendin E. de kleren uitgezocht om haar in te begraven. Daar hoorde de fraaie Oekraïnse handgeborduurde blouse bij - waarvan Bibian eerst dacht dat het een lijkwade was, en die dat nu ook zou worden. Maar natuurlijk ook oorbellen.
Ik koos het paar dat ik zelf altijd het mooiste vond. Toen Bibian stierf hebben we haar gewassen en aangekleed; wat vroeger afleggen heette. De jongens hielden zich groot en keken van een afstandje toe. Lulu, klein en dapper als ze is, kwam ons al snel helpen. Ze was het eens met mijn keuze en stond erop dat zij mama haar oorbellen in zou doen. En zo is het ook gegaan: met vaste hand duwde ze de hangers door de gaatjes en zette daarna de vleugeltjes erop.
Ik verwacht niet dat ze hier een trauma aan over gaat houden. Lulu houdt gewoon erg van oorbellen en vond het daarom belangrijk dat Bibian ze in zou hebben in haar kist.

7 opmerkingen:

  1. Respect voor de manier waarop jij je kinderen hebt betrokken in de verzorging van Bibian na haar sterven. Voor het rouwverwerkingsproces (zoals ze dat zo mooi noemen)erg goed voor de kinderen. Hier kun je met een heel goed gevoel op terug zien Klaas.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. geweldig hoe je dat hebt gedaan
    ik durfde niet
    nog bij mijn moeder
    nog bij mijn vader
    nu heb ik er spijt van

    BeantwoordenVerwijderen
  3. met verbijstering
    heb ik het stuk van bibian
    gelezen over haar moeder
    pandarosa
    hoe is het mogelijk
    dat iemand zoooooooooo kan zijn
    en nog wel een eigen moeder
    haar eigen kind
    alles wat over haar ouders
    door jullie is geschreven
    verdiend absoluut
    geen schoonheidsprijs
    bedoel natuurlijk
    die ouders
    hoe verzin je het
    ben een stiefmoeder
    ik hoop een lieve
    en een lieve oma
    aan zo een iemand
    is het woord oma niet besteed
    heb er geen woorden voor
    ben helemaal ontdaan
    lijkt mijn schoonmoeder wel
    altijd alleen maar
    aan zich zelf denken
    getver
    koester je netwerk/vrienden
    ik vindt dat je het
    fantastisch doet
    carpe diem respect

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Lieve Klaas,

    Wat dapper van Lulu, en je hebt gelijk, voor haar was het gewoon belangrijk dat Bibian haar mooie oorbellen zou dragen. Jullie hebben dat zo goed gedaan en zijn zo moedig geweest, daar zijn geen woorden voor te vinden. Veel liefs, ook voor de kinderen!
    Raga

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve Klaas,
    Hier zal Lulu zeker geen trauma aan overhouden, maar eerder de fijne herinnering dat zij mee mocht helpen haar mama mooi te maken voor de laatste keer. Heb zelf mijn moeder "verloren" op jonge leeftijd en toen werd ik nergens bij betrokken. Dat geeft pas een trauma.
    Zo fijn om te lezen dat jij de kinderen overal bij betrekt.
    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat lief van Lulu...
    Wat lief van jou...

    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Je kon geen betere beslissing nemen dan Lulu dit te laten doen, wat prachtig... tranen rollen over mijn wangen, wat een lief dapper meisje....wat fijn voor Bibian dat het zo gegaan is!! petje af voor al jouw "op gevoel" keuzes.

    BeantwoordenVerwijderen